เทคนิค 10 ข้อ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 11 / 80

ฐานะ 5 ประการ คือ อายุ วรรณะ สุข ยศ และเปี่ยมด้วยโภคะ ย่อมบันเทิงใจในสวรรค์ในปรโลกดังนี้ฯ ในลักษณะกัลยาณมิตรนั้นบุคคลมีศรัทธาสมบัติย่อมเชื่อปัญญาตรัสรู้ของพระตถาคต เชื่อกรรมและ ผลแห่งกรรม คือเชื่อว่า

ฐานะ 5 ประการที่ประกอบด้วยอายุ วรรณะ สุข ยศ และโภคะนั้นทำให้ผู้มีศีลมีความสำเร็จในปรโลก อานิสงส์ของศีลสมบัติมีการพูดถึงถึง 5 ประการ ได้แก่ ความร่ำรวย ความมีชื่อเสียง การเข้าหาสังคม ความไม่หลงทำกาละ แล

7.2.3 การสอนแบบอนุสาสนีปาฏิหาริย์ การสอนแบบอนุสาสนีปาฏิหาริย์ หรือการดักใจช่วยแต่อย่างใด ในการสอน เป็นการบรรยายหรือการแสดงแบบธรรมดาโดยไม่ต้องใช้ฤทธิ์เดช พระพุทธเจ้าทรงใช้วิธีอนุสาสนี้มากที่สุดและได้ผล

การสอนแบบอนุสาสนีปาฏิหาริย์เน้นการบรรยายและแสดงธรรมโดยไม่ต้องใช้อำนาจ พระพุทธเจ้าใช้วิธีนี้เพื่อให้ผู้เรียนบรรลุธรรมโดยเข้าใจพื้นฐานและใจของผู้ฟัง พระองค์พิจารณาอุปนิสัยและภูมิหลังของแต่ละคนเพื่อการสอ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเรื่องความร่มเย็นเป็นสุขของประชาชนไว้ในที่หลายๆ แห่ง และเมื่อตรัสครั้งใด จะต้องยกสัมมาทิฏฐิเป็นเบื้องต้นทุกครั้งไป มีตัวอย่างดังนี้ “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลคนเดียว เมื่อเกิดขึ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงความร่มเย็นและความสุขของประชาชน โดยยกสัมมาทิฏฐิเป็นเบื้องต้นที่สำคัญ บุคคลที่มีสัมมาทิฏฐิย่อมทำให้ผู้คนเข้าสู่สัทธรรมและเกื้อกูลต่อเทพยดาและมนุษย์ การมีสัมมาทิฏฐิในใจเปิดทางใ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงลักษณะของสัตบุรุษไว้ ดังนี้ “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตบุรุษเป็นผู้มีความเห็นอย่างสัตบุรุษอย่างไร คือ สัตบุรุษในโลกนี้ เป็นผู้มีความเห็นอย่างนี้ว่า ทานที่ให้แล้วมีผล ยัญที่บูชาแ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงลักษณะของสัตบุรุษซึ่งเป็นผู้มีความเห็นว่าผลของกรรมมีจริง สัตบุรุษคือผู้ที่มีสัมมาทิฏฐิในการเชื่อมั่นในกรรม บุญ และบาป การทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนาเป็นแนวทางดำเนินชีวิ

บุญจึงเป็นเหมือนขุมทรัพย์ใหญ่ ที่คอยติดตามและบันดาลให้เกิดสิ่งที่ดีงามกับผู้เป็นเจ้าของ ประดุจเงาตามตัว ผู้มีบุญมาก ชีวิตย่อมมีอุปสรรคน้อย ตรงข้ามกับผู้ที่มีบุญน้อย ชีวิตย่อมมีอุปสรรคมาก และยิ่งเรามีบ

บทความนี้พูดถึงการทำทานในพระพุทธศาสนา โดยบุญถูกเปรียบเสมือนขุมทรัพย์ที่ช่วยให้ชีวิตมีความสุขและอุปสรรคลดน้อยลง ผู้มีบุญจะมีโอกาสบรรลุพระนิพพานได้ง่ายขึ้น การสั่งสมบุญจึงจำเป็นสำหรับการใช้ชีวิตอย่างมีค

ดังนั้น จึงต้องระวังรักษาจิตเจตนานี้ให้บริสุทธิ์มั่นคงทั้ง 3 กาล เพื่อให้เป็นทานที่บริบูรณ์ และ เกิด บุญอย่างเต็มที่ ทายก (ผู้ให้) ก่อนแต่จะให้ทาน เป็นผู้ดีใจ กำลังให้ทานอยู่ย่อมยังจิตให้เลื่อมใส ครั้

เนื้อหานี้เกี่ยวกับการให้ทานที่มีความบริบูรณ์ โดยเน้นถึงความสำคัญของการรักษาจิตเจตนาให้บริสุทธิ์และความบริสุทธิ์ของผู้ให้และผู้รับก่อนที่จะให้ทาน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนว่า การให้ทานในผู้ที่มีศีลธรร

3.3.2 สัปปุริสทาน ส่วนทานของสัตบุรุษเป็นไปในทางตรงกันข้าม คือเป็นการให้ของคนดี คนมีปัญญา ผู้ฉลาดใน การดำเนินชีวิตนั้นจะให้ด้วยวิธีการที่ดี ซึ่งเมื่อให้แล้วจะไปพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้ให้ให้ดีขึ้น ประณีต

สัปปุริสทานเป็นการให้ที่มาจากสัตบุรุษหรือคนดี ซึ่งมีการให้โดยเคารพและมีความเข้าใจในคุณค่าและผลที่จะเกิดจากการให้ การให้ในลักษณะนี้มีเป้าหมายเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้ให้ให้ดีขึ้นด้วยคำสอนจากพระสัมมาส

สัปปุริสทาน อย่างที่ 3 ยังมีการให้ของคนดีอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ใน ปฐมสัปปุริสสูตร มี 8 ประการ ดังนี้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัปปุริสทาน 8 ประการนี้ 8 ประการเป็นไฉน คือ ให้ของสะอาด 1

เนื้อหานี้กล่าวถึงหลักการทำทานหรือสัปปุริสทาน ตามที่พระเจ้าตรัสไว้ นำเสนอ 8 ประการที่เป็นองค์ประกอบในการทำทานที่ดี ได้แก่ การให้ของสะอาด, การให้ตามกาล, การเลือกให้ที่เหมาะสม, จิตที่ผ่องใส, การให้ของปร

ทั้ง 3 ระยะ เป็นสำคัญ คือ ก่อนให้ก็ดีใจ ขณะให้ก็เลื่อมใส และหลังจากให้แล้วก็ปีติเบิกบานใจ หากสามารถ ประคองเจตนาทั้ง 3 ระยะนี้ได้ นั่นย่อมหมายถึงอานิสงส์ผลบุญที่จะเกิดขึ้นอย่างสุดประมาณ ดังที่ พระผู้มี

การให้ทานมีความสำคัญมากในพระพุทธศาสนา โดยมีเจตนา 3 ระยะ คือ ก่อนให้ ก็ดีใจ, ขณะให้ มีกำลังใจดี, และหลังจากให้ มีความปีติเบิกบาน หากมีเจตนาบริสุทธิ์จะส่งผลอานิสงส์ให้มากขึ้น การให้ทานแก่ผู้มีศีลเป็นทาท

“ภิกษุทั้งหลาย ข้ออื่นยังมีอยู่อีก ถ้าพระศาสดา หรือเพื่อน พรหมจรรย์ของภิกษุนั้นไม่ได้แสดงธรรมให้ฟัง แต่ภิกษุนั้นแสดงธรรมตามที่ตนได้ สดับเล่าเรียนมาให้ผู้อื่นฟังโดยพิสดารด้วยประการใดๆ เธอย่อมเป็นผู้รู้

บทความนี้กล่าวถึงพระผู้มีพระภาคเจ้าที่ทรงบรรยายถึงผลานิสงส์ของการแสดงธรรม การแสดงธรรมประสบผลในการพัฒนาจิตใจ ทำให้เกิดความสงบสุขและความรู้แจ้งในอรรถและธรรม โดยมีกรณีศึกษาของพระเขมกะที่พิสูจน์ถึงการหลุด

การรักษาศีล มีวัตถุประสงค์สำคัญ 5 ประการ ดังต่อไปนี้ คือ 1. เพื่อเป็นการป้องกันชีวิตของเราในภพชาติปัจจุบัน ไม่ให้ต้องพบกับความทุกข์ ความเดือดร้อน และความเสื่อมเสียอันเนื่องมาจากการเบียดเบียนตนเองและผู

การรักษาศีลมีวัตถุประสงค์ 5 ข้อที่สำคัญ เพื่อป้องกันความทุกข์และสร้างสุขทั้งแก่ตนเองและสังคม รวมถึงการพัฒนาคุณธรรมอย่างสมาธิและปัญญา ศีลทำให้ชีวิตในภพชาตินี้สมบูรณ์และสร้างพื้นฐานที่ดีในภพชาติต่อไป ผู

กุศลธรรมทั้งมวลจะตั้งอยู่ได้เพราะอาศัยความไม่ประมาท แต่เมื่อใดเกิดประมาทเสียแล้ว กุศลก็ ไม่สามารถตั้งอยู่ได้ การดื่มสุราเป็นทางมาแห่งความประมาท เมื่อประมาทก็ได้ชื่อว่าตั้งอยู่ในอกุศล ทั้งหลาย สามารถกร

การรักษาความเป็นปกติของมนุษย์ต้องไม่ดื่มสุราเมรัย ซึ่งเปิดทางให้ประมาท กุศลจึงไม่สามารถตั้งอยู่ได้ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงความสัมพันธ์ระหว่างศีล 5 กับคุณค่าของมนุษย์ โดยการไม่เบียดเบียนและเคารพสิทธ

5. เมื่อแตกกายทำลายขันธ์ ย่อมมีสุคติเป็นที่ไป หมายความว่า เมื่อถึงคราวที่ต้องลาจากโลก นี้ไป หลับตาลงครั้งใดก็จะเห็นคตินิมิต (ภาพที่เป็นเครื่องหมายของภพภูมิที่จะต้องไปเกิดใหม่) และกรรมที่ ดีงามของตน ทำ

เมื่อแตกกายทำลายขันธ์ ผู้ที่รักษาศีลจะมีอานิสงส์และความสุขในภพหน้า แม้จะตายไป แต่จิตที่บริสุทธิ์จากการรักษาศีลจะทำให้ไปเกิดในสุคติภูมิ ช่วยส่งเสริมสุขภาพกาย สติปัญญา และความรักจากคนรอบข้าง ศีลข้อที่ 1

ตลอดจนประชาชนทั่วแคว้นต่างชักชวนกันรักษาศีล ต่อมาฝนก็ตกต้องตามฤดูกาล ทำให้พืชพันธุ์ธัญญาหาร บริบูรณ์ ฤดูกาล ไปด้วย จะเห็นว่าการรักษาศีลในระดับของมวลชนนั้น มีผลทำให้บรรยากาศของโลกดีขึ้น ฝนก็ตกต้อง ตาม

การรักษาศีลในระดับของมวลชนมีผลกระทบต่อบรรยากาศโลก ทำให้ฝนตกตามฤดูกาลและพืชผลอุดมสมบูรณ์ หากไม่รักษาศีลอาจเกิดผลลบไม่เพียงแต่ต่อตนเอง แต่ยังมีผลต่อสังคม เศรษฐกิจ และธรรมชาติด้วย โดยพระผู้มีพระภาคเจ้าตร

ความสุขอันเกิดจากการทำภาวนาย่อมเกิดขึ้นกับผู้นั้นตลอดเวลาไม่ว่าเขาจะอยู่ในอิริยาบถใด ความ สุขย่อมไปตามเขาเสมอ ดังเรื่องราวที่เจ้าชายหัตถกะ อาฬวกะได้ทูลถามพระพุทธองค์ เมื่อครั้งที่ ทรง ประทับบนลาดใบไม้

ความสุขอันเกิดจากการทำภาวนาเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดเวลา ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด พระพุทธเจ้าทรงสอนว่าแม้ในขณะที่มีความยากลำบากทางกาย จิตใจของผู้ปฏิบัติยังสามารถเต็มไปด้วยความสุขได้ และทุกคนต้องตระหนัก

11.1.3 เพื่อให้ได้สุขอย่างยิ่ง คือ พระนิพพาน ใช่แต่เพียงเท่านั้น การเจริญภาวนายังเป็นเหตุให้บรรลุถึงความสิ้นทุกข์ เข้าถึงสุขที่แท้จริงอีกด้วย ดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “นิพพานัง ปรมัง สุขัง” นิ

การเจริญภาวนาเป็นหนทางสำคัญในการเข้าถึงพระนิพพาน ซึ่งเป็นสุขสูงสุดตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยบุคคลที่ต้องการหลุดพ้นจากทุกข์จะต้องตั้งใจและปฏิบัติอย่างจริงจัง การมีศรัทธาและการฝึกปฏิบัติจะนำไปสู

ต่อมาเมื่อพระเจ้าพิมพิสารทรงอุบัติขึ้นในโลกแล้วความหวังของเปรตเหล่านั้นก็เรืองรองขึ้นมาบ้าง แต่พระเจ้าพิมพิสารครั้นทรงบำเพ็ญบุญในพระพุทธศาสนาเป็นอันมาก เช่น ทรงถวายอุทยานสวนไผ่ ให้เป็นพระอารามที่ประทั

เนื้อหาเกี่ยวกับการถวายทานและการอุทิศส่วนบุญที่พระเจ้าพิมพิสารได้ทำเพื่อญาติที่ล่วงลับไปแล้ว พร้อมกับการสืบทอดประเพณีการกรวดน้ำที่สำคัญในพระพุทธศาสนา ซึ่งช่วยให้ผู้ตายได้รับความอิ่มหนำสำราญและไปเกิดตา

ดังนั้น หากพระภิกษุละเลยต่อการอยู่ในเสนาสนะอันสงัด ก็ย่อมหมายถึง การปิดโอกาสในการ ใช้เวลาเพื่อพิจารณาตนเอง หรือเพื่อทบทวนข้อวัตรปฏิบัติว่าบกพร่อง หรือสมบูรณ์แค่ไหน มีความก้าวหน้า หรือถอยหลังไปอย่างไร

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการมีเสนาสนะสงัดสำหรับพระภิกษุในการพิจารณาตนเองและทบทวนข้อวัตรปฏิบัติ ทั้งยังนำเสนอ 6 ขั้นตอนที่ช่วยให้ใจหยุดนิ่งและเกิดปัญญา การฝึกตามลำดับนี้ส่งผลต่อการพัฒนาจิตและการบรร

และชื่อว่าเป็นเครื่องผูกมัดสัตวโลกไว้” เพราะกามคุณ คือ รูป เสียง กลิ่น รส และ สัมผัสทางกายที่น่า พอใจ จะคอยดึงดูดใจให้ซัดส่าย ไม่หยุดนิ่ง ไหลออกไปติดอยู่กับกามคุณนั้นๆ การคุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลา

บทความนี้พูดถึงวิธีการควบคุมอารมณ์ของใจไม่ให้ไปติดอยู่กับกามคุณและการบริโภคอาหารอย่างมีประมาณ โดยยกตัวอย่างจากคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระสารีบุตรในการเลือกสิ่งที่จะบริโภค เพื่อสุขภาพร่างกายที่ดี

เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกัน โดยสรุปแล้ว สุตะ คือการหมั่นเข้าไปแสวงหาความรู้ สะสมข้อมูลธรรมะใหม่ๆ อยู่เสมอ เมื่อฟัง แล้วก็นำมาตรึกตรองตาม ถ้ามีปัญหา หรือข้อสงสัยใดๆ ก็ไม่ยอมปล่อยผ่าน หมั่นเข้าไ

สุตะคือการแสวงหาความรู้ทางธรรมะอย่างต่อเนื่อง โดยการฟังและสอบถามผู้รู้ ช่วยบำรุงจิตให้มีศรัทธาในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า การศึกษาธรรมะไม่เพียงแค่เพื่อประโยชน์ส่วนตัว แต่ยังเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นด้วย การสะส